Na de 2e wereld oorlog was in Nederland  HET GELOOF veelal verdwenen!

MAAR WAAROM DAN?

Men werd overheerst door de mens die het totaal niet meer kon begrijpen en daarbij dacht dat hij het nog goed deed ook. De dwalende geest in de mens had de Nederlander op de proef gesteld en men heeft vanuit angst en onwetendheid veel verkeerde keuzes gemaakt. Daar stond men dan als zwerver en misschien wel net zo als de goedbedoelde Italiaanse Figaro Tom Anders, die zijn eigen haren maar ging beschouwen als de ziel van de mens. Luid zong hij daarmee zijn diepste gevoelens naar buiten met het aanstekelijke lied dat zijn levensverhaal ging verbeelden in woord, klank, beeld en beweging.

Tom Manders

De Haagse veelzijdige kunstenaar (cabaretier, zanger, komiek en tekenaar (1921–1972) die na de oorlog bij mij vooral bekend werd met het zingen van zijn levensverhaal in de rol van kapper Figaro. Voor mij was dit Dorus

Zijn historie van uit wikipey

Hoewel zijn geboorte officieel in de archieven staat als 24 oktober, is hij eigenlijk op 23 oktober geboren. Zijn vader liet hem een dag later inschrijven, omdat hij voor een zondagskind geen vrije dag kreeg.^[1]

Al jong bleek zijn talent voor tekenen. Hij volgde de ULO en daarna een driejarige avondcursus Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Manders was onder andere actief als reclameschilder en ontwerper van affiches. Later ontwierp hij ook decors voor toneel en cabaretvoorstellingen. Tot zijn vaste opdrachtgevers behoorden Theater Carré, Lou Bandy, Heintje Davids en Wim Kan. In maart 1943 werd Manders in het kader van de Arbeitseinsatz naar Duitsland gezonden, waar hij als schilder te werk werd gesteld op een klein vliegveld in de nabijheid van München. Na een half jaar lukte het hem te ontkomen en reisde hij per trein terug naar Nederland.^[2] Door Wim Kan kwam Manders op het idee zelf cabaret te gaan doen, net als zijn oudere broer Kees.^[3]

Vanaf 1953 was Manders betrokken bij de inrichting en programmering van Carel Kamlags revuecafé Saint-Germain-des-Prés aan het Rembrandtplein in Amsterdam. Manders trad daar zelf op als het typetje dat zou uitgroeien tot de zwerver Dorus. Toen hij van de VARA de uitnodiging kreeg iets voor televisie te doen, liet hij het café nabouwen in de studio en startte een succesvol televisieprogramma dat enkele jaren te zien zou zijn.

Tussen 1956 en 1962 werkte Manders samen met organist Cor Steyn ("meneer Cor Steyn") voor het programma De Showboat. Samen waren zij verantwoordelijk voor nummers als Twee motten, M'n volkstuintje, De crocus en de hyacint, Als ik wist dat je zou komen, Bij de marine en Figaro.

Het pand aan de Mauritsstraat 65 in Rotterdam, waar tot in 1960 de Chemicaliënhandel v/h E. Schuddebeurs NV was gevestigd, werd in 1967 tot het Cabaret Dorus omgebouwd, dat in 1970 weer moest sluiten. Nu staat er op die plaats een wooncomplex, dat sinds 1 november 1985 de naam Tom Mandershof draagt.

Manders raakte in de financiële problemen toen hij probeerde Dorus-films te produceren. In 1967 won hij een Zilveren Roos en begon een nieuwe show in zijn nieuwe theater. Nog tijdens de bouwperiode lanceerde hij in de zomervakantie een kindermatinee, met daarin o.a. Bij Dorus op schoot. Populair werd de scène uit zomer 1967, op 18 november uitgezonden door de VARA, met op zijn schoot het tweejarige meisje Corrina Konijnenburg, dat eindeloos Poessie Mauw blijft zingen. Toen in 1970 de Rotterdamse club sloot, stopte ook het programma. In 1971 kwam Dorus nog eenmaal terug op de televisie tijdens een programma met een verborgen camera, waarbij hij mensen de stuipen op het lijf joeg als wassen beeld in Madame Tussauds. In hetzelfde jaar had hij nog een hit met In de hemel is geen bier.

Begin februari 1972 kreeg Manders een auto-ongeluk. In het ziekenhuis werd geconstateerd dat hij kanker had. Drie weken later stierf Manders aan een hartaanval. Hij werd gecremeerd in Crematorium Daelwijck in Utrecht.

Geloof is het willen en kunnen aannemen dat je het als mens eigenlijk nooit zal weten en dat jij jezelf wilt gaan richten in dat waar je eigenlijk niet buiten kunt. Geloof kan voor een medemens vaak ook het effect van een oordeel inhouden. Een oordeel over wat  juist of nou juist niet juist zal zijn.

Ik merkte dat kort geleden nog heel duidelijk tijdens een opening van een expositie. Dit was op zaterdag 3-2-2024, waar ik een oudere man aansprak en hem had willen vragen of hij nog iets was tegengekomen dat hij bijzonder vond. Zo  raakten we dus met elkaar in gesprek, maar ik merkte al vrij snel dat de man een heel sterk geloof had dat niet met mijn geloof overeen kon komen. Het verwonderde mij zelfs.  Ik zag namelijk heel duidelijk hoe de oudere man een oordeel wilde vormen dat zeker niet overeen kwam met mijn eigen gedachte. Al oordelend en protesterend liep de man toen bij me weg.

Maar waar ging het dan over?

Wat of wie bracht de oudere man dan zo erg van streek? Het ging dus over de Fluxus-kunstenaar "Wim T. Schippers", een tijdgenoot van de mij iets meer bekendere "Willem de Ridder". De naam van Wim T. Schippers mocht van deze oudere man niet langer aangehaald worden. Want Wim T. Schippers was in de persoonlijke beleving van de man, een man die heel erg tegen Wim T. Schippers was en daar wilde hij werkelijk helemaal niets meer van horen. De zeer uitgesproken houding naar Wim T. Schippers verbaasde mij zeer, maar we konden er ook niet meer verder mee. De oudere man was namelijk zo geïrriteerd van horen van alleen al de naam van Wim T. Schippers, dat hij zelfs kwaad bij mij weg was gelopen. Hij mocht zelfs niet als zijnde een kunstenaar van de man worden aangehaald. Hij was dus zeker begaan met een heel sterk oordeel en dacht daarbij zeker anders dan dat ik deed. Het werd voor mij een zeer bijzondere ervaring met iemand die een zeer absoluut geloof had. En het geloof van de man kwam dus duidelijk niet met mijn geloof overeen en daarom liep hij boos bij me weg!

Wie is Wim T. Schippers voor mij?

Voor mij persoonlijk is Wim T. Schippers zeker een bijzondere man die werkelijk veel in beweging heeft kunnen zetten en dan denk ik niet alleen aan dat hij in Delft een beeld van een melkmeisje plaatste, of dat hij een hele theaterzaal helemaal met pindakaas had weten te besmeren of dat hij de bedenker was van televisie waar een zekere Barend Servet of Chef van Oekel bekend zijn geworden. Nee, dan denk ik vooral terug aan de persoonlijke ervaring die ik met deze Wim T. Schippers had mee kunnen maken tijdens een persoonlijk gesprek dat ik met Wim T. Schippers heb kunnen voeren in het fotografiemuseum in Den Haag.

GELOOF

KIJK NAAR 2 FILMPJES DIE IK MAAKTE EN WAARIN IK HET HEB OVER

"HET LICHT VAN HET GELOOF"

GELOOF

Kijken we naar de betekenis dan vinden we: 

•  overtuiging dat iets waar is of bestaat
• vertrouwen in het bestaan van een god
• de overtuiging dat je denkt dat het waar is
• Het volledig of standvastig geloven in het bestaan, de kracht en de goedheid van een opperwezen

In mijn eigen geloof is duidelijk geworden dat werkelijke liefde in het leven werkelijk bestaat

en dat de benaming ervan zeker vertaald kan worden met de benaming

GOD, JEZUS CHRISTUS of HEILIGE GEEST 

Het is een overtuiging na bijna 50 jaar en ik bedenk mijzelf bekende voorbeelden, kunstenaars zoals

• Rembrandt van Rijn
• Vincent van Gogh
• Marc Chagall

Ook in hun belang was Geloof van een zeer groot belang.

Niet voor niets bestaat er: 

• de Rembrandtbijbel,
• de Chagall-bijbel
• het feit dat Vincent van Gogh aanvankelijk het Geloof in God wilde verkondigen.

Velen hebben hier geen enkele weet van.

Mijn geloof

Mijn geloof in God of Werkelijke Liefde ontstond in het voorjaar van 2003, vlak nadat ik op groot onderzoek uit ging in mijn eigen hart en zelfs daarbij een internationale hartenkrant wilde uitgeven. Op 1 januari 2007 werd ik in de naam van de Heilige Geest gedoopt in een prachtige zee in Dapitan, een zee in de Filippijnen die toen vol zat met hele grote zeesterren.

ONGELOOF

Maar hoe groot is het ongeloof om me heen?

Ik probeer te verspreiden van wat ik in werkelijke liefde geloof, maar hoe vaak word ik hier in tegen gewerkt?

Veel mensen geloven niet meer.

 Of zij  zijn kwaad op mensen die hun stagneren met betrekking tot genoeg geld.  Ook al zeggen ze God boven Geld te willen stellen, wanneer God voor werkelijke liefde staat, is het inderdaad veel meer waard dan geld

HET MYSTERIE VAN HET MENSELIJK LEVEN

Het mysterie bestaat en daar kwam ik dankzij een zeer wonderlijke weg uiteindelijk achter.
Wanneer dat waar je als ongelovige vaak in wilt geloven plotseling uit je leven verdwijnt, komt er een tijd van diepere bezinning.
Ik ging kijken in mijn hart en kwam tot inzicht van de naam (advocaat) SAMUEL(S) Voordat ik haar wilde telefoneren, wilde ik het verhaal van de naam SAMUEL weten en belde een stichting met die bewuste naam SAMUEL.

Ik kreeg uitleg over de naam SAMUEL en begreep dat het om een verhaal van een zekere HANNAH ging die een hele bijzondere zoon met de naam SAMUEL het leven had mogen geven.

Ik werd erdoor aangeraakt en bedankte de vrouw van stichting SAMUEL.

Maar voordat ik wilde ophangen vroeg de vrouw me: Meneer wilt u niet iets meer van de BIJBELVERHALEN weten?

Ze wees mij op het volgen van een gratis onlinecursus met als titel "WAAROM JEZUS?"

Dit werd dus het moment waarop ik voor het eerst een bijbel in mijn bezit kreeg met de titel "WAAROM JEZUS!"

Niet heel veel later kreeg ik in het jaar 2005 contact met een zekere HANNAH vanuit de andere kant van de wereld. Ook leerde ik een andere gelovige kennen met de bijzondere naam SAMUEL.

In 2006 maakte ik voor het eerst kennis met deze 2 zeer bijzondere mensen met de namen HANNAH & SAMUEL en ontving ik een klein Engels/Filipijns boekje met als titel:

“HET MYSTERIE VAN HET MENSELIJK LEVEN”.                                             

Op 19 april 2014 presenteerde ik het filmpje van:

De eerste 2 sleutels van het mysterie van het menselijk leven

Mijn schoonmoeder werd in deze tijd door ons verzorgd. Het was in de laatste maanden van haar leven en ze moest verzorgd worden door haar kinderen. Dus hier niet in een ziekenhuis, een speciaal verzorgingstehuis of bejaardentehuis zoals we dat veelal in Nederland gewend zullen zijn. Zij werd voornamelijk verzorgd door mijn vrouw in huiselijke sfeer. In ons huis waren altijd veel honden aanwezig. Met mijn nieuwe familie leerde ik het leven in de Heer kennen.  Met elkaar, voor elkaar en door elkaar. 

 Na mijn eerste komst in de Filippijnen in 2006 leerde ik de zuivere klanken en schitterende melodieën kennen van de zogeheten “hymnals”. ( zie: https://www.hymnal.net/)  In deze kerk geen kerkorgels dus of grote hoge gebouwen met hun hoge (door mensen gebouwde) kerktorens en de zeer vele verkleedpartijtjes. In “het gemeenteleven” dat aangeduid wordt in de Bijbel, gaat het veelal niet om gigantisch grote bijeenkomsten. En ook niet om het luisteren naar zogeheten voorgangers of predikanten die het allemaal zo goed zouden weten. Het gaat juist om je naasten die het vanuit een nederige en directe genade zullen spreken. ‘Liet Jezus ons dan niet in vrijwel al zijn spreken zien dat hij werkelijke alles vanuit nederigheid heeft gesproken? Nee, hij sprak zijn volk vrijwel nimmer toen op een commanderende toon. En bovendien heeft Hij Zijn schepsels (die wij allen zullen zijn) zeker niet zomaar gemaakt en zeker zeer bewust toegerust met een vrije wil. En pas wanneer Hij tot jou zal spreken als je eigen verlosser,

zal Hij werkelijk werkzaam in je worden.

Het gaat over kunst!

Ik sta op het punt om mijn gaven en kunsten over te geven. Over te geven aan iets dat van waarde is. Wat is dat overgeven dan? Het overgeven is het gebruik maken van de verschillende vormen van kunst in 1 richting. Het gaat eigenlijk allemaal om onze uitdrukkingsvaardigheid. Zijn wij uitdrukkingsvaardig? Kunnen wij ons uitdrukken? Als we ons uit kunnen drukken, dan kunnen we het ook overbrengen aan een ander. Het is een gave om dit te kunnen. Hoe vaak maken we het wel niet mee dat we een maniertjes hebben geleerd om iets door te krijgen. Om iets aan de man te brengen, terwijl we er eigenlijk niet in kunnen geloven. Om heel simpel te zijn: We kunnen het beeld van een hele mooie vrouw in ons hoofd printen. Of een superliefde kunnen we gaan bedenken en dan zeggen: “Ja dat is echt waar alles om draait!” Die superliefde die moeten we hebben! Maar het is een beeld. Het is het beeld waar we in moeten geloven. Een beeld waar we in geloven, dat wordt een beeld dat een heel sterk beeld kan worden. Het beeld dat wij zelf maken, zelf creëren, is een beeld dat niet voor iedereen gelijk is. Iedereen heeft zijn eigen unieke beeld. Iedereen heeft ook zijn eigen doel.

Er bestaan eigenlijk 4 sleutels van bewustwording. De eerste sleutel van bewustwording is eigenlijk het beseffen dat je eigenlijk een soort van vat bent.

Een soort van vat waar van alles en nog wat in gaat. En dat vat is bijna helemaal vol.

Het loopt bijna vol van allemaal informatie, want je hoort van die, je hoort van die en je hoort van die, allemaal informatie.

Sommige dingen vind je leuk. Andere dingen vind je weer niet leuk. Ja en misschien sommige dingen vind je misschien wel helemaal niets aan.

En het komt allemaal in dat vat terecht.

En als je al die informatie in dat ene vat hebt zitten, ja, dan moet je er gewoon iets mee gaan doen. Eigenlijk moet je een doel voor ogen hebben. Want zonder dat doel, is je leven een beetje zinloos. Dus een doel hebben is dus erg van belang. We zijn dus een vat. En dat vat dat heeft een doel. Een doel om iets te kunnen bevatten. Dus een doel om iets te kunnen bevatten van waarom wij eigenlijk leven. Als we nou eens bedenken dat het doel van werkelijk leven eigenlijk niets meer of minder is dan werkelijke liefde. Ja, dan komen we erachter dat we ons daar eigenlijk het best aan over kunnen geven. We kunnen het beste gaan geloven in iets dat werkelijke liefde voor kan staan.

Maar wat is dat nou weer?           - werkelijke liefde?

Wat ervaar je als je werkelijke liefde ervaart en hoe kan je dan werkelijke liefde werkelijk leren kennen? Hoe weet je nou of je werkelijke liefde hebt? Ik zal het uitleggen: Werkelijke liefde is dus eigenlijk wel een aardig beproefde methode die eigenlijk al heel erg lang bestaat. Het bestaat al heel lang. Het is al helemaal uitgeschreven. En het zijn dus allemaal levenslessen die je zou kunnen gaan volgen. Levenslessen die dus niet zomaar ontstaan zijn of die niet zomaar geschreven zijn door mensen die dachten van: ”Kom, laat ik eens een leuk lesje schrijven, ”Nee, er is dus al heel erg veel uitgeschreven.  Nee, lessen die eeuwen en eeuwen al hebben kunnen overleven en waarin mensen nog steeds in kunnen gaan geloven. Gewoon omdat het klopt! Ja, omdat het helemaal klopt. Nou dat is dus de eerste sleutel en dat is dus dat je moet gaan geloven in werkelijke liefde. En die werkelijke liefde die staat gewoon ergens genoteerd. De tweede sleutel die je moet gaan hanteren, is je te gaan beseffen dat je eigenlijk een strijdende natuur in je hebt. De ene wil altijd dit en de ander wil altijd dat! Je moet altijd kiezen! Sommige mensen zijn moe geworden van het kiezen en die willen helemaal niet meer kiezen.

Maar toch moeten ze kiezen.

Zelfs de keuze om op te gaan staan, is een keuze! De keuze om te gaan eten en heel veel te gaan vreten, is ook een keuze. Eigenlijk bestaat het leven uit ongelooflijk veel keuzes die je telkens weer opnieuw maakt. Je moet kiezen! En als je niet kiest, ja, dan kiest het leven wel voor je! Want dan gaat er iets gebeuren met je lichaam. Als jij je niet beweegt dan word je stijf en als je te veel beweegt dan word je moe. En zo ga je dus maar door. Je kunt dus van alles doen en overdrijven, en doen alsof.

Maar eigenlijk is het heel moeilijk om de goede keuzes te maken. En eigenlijk als jij je beseft dat mensen eigenlijk helemaal niet in staat zijn om zelf goede keuzes te maken.

Ja, natuurlijk sommige mensen doen het van nature dat ze goede keuze maken!

Of sommige mensen denken een goede keuze te maken.

Maar zij gaan dan heel gauw over strepen heen die ze eigenlijk helemaal niet hadden moeten overgaan. Ja, eigenlijk spreken we hier van de soms perfecte mens en die het allemaal perfect doet, maar ik geloof daar helemaal niet in. Ik geloof niet in perfecte mensen.

Tja, perfecte mensen…. Natuurlijk zijn wij uniek, maar dat je perfect zal zijn, dat kun je beter niet aannemen. Zo graag perfect zijn is haast een beetje een neurotische eigenschap. Mensen die proberen perfect te zijn, die zijn vaak ook heel erg dogmatisch, angstig.

Want die willen vaak heel veel gaan uitsluiten van wat ze niet kunnen gebruiken en zijn bang voor heel veel dingen. Eigenlijk zitten ze vaak vol van oordelen en vooroordelen en ze hebben dat zelf veelal helemaal niet in de gaten. Gewoon omdat ze denken dat ze zelf vaak zo heel erg perfect zijn. Maar de tweede sleutel is dus het besef dat je eigenlijk helemaal niet goed die keuze kunt maken. Je kunt een keuze maken, maar je kunt er nooit van op aan. Wanneer je het ene kiest is het vaak dat je juist het andere kiest. En wanneer je het andere doet, dan kan het heel goed dat je het ene juist doet, zonder dat je dat zelf in de gaten hebt. Als mensen dit door kunnen krijgen dat ze eigenlijk zelf niet zo perfect zijn zoals ze eigenlijk zouden willen zijn en eigenlijk nergens toe in staat zijn. Ja, dan hebben ze de tweede sleutel te pakken. Dan kunnen ze met de tweede sleutel openen met hun eigen hart. Want dan blijkt gewoon dat ze een tekortkoming hebben. Dat ze niet alles kunnen bevatten. Dat ze niet alles kunnen weten. En wanneer je niet alles kunt weten dan moet je dus iets gaan geloven. En wat moet je gaan geloven?

Ja, je moet geloven in de werkelijke liefde! Dat had ik al als eerste tegen je verteld. Maar het besef dat die strijdende natuur in jou zit.

En eigenlijk voortdurend aan het bekvechten is, in je lichaam.

Bijvoorbeeld: Wat zou ik nou doen met seks? Zou ik toegeven om seks te hebben met hem of haar. Of zou ik toegeven dat ik die man ga vertrouwen of juist niet ga vertrouwen of juist niet ga vertrouwen?

 Of ga ik beslissen of hij een hele grote klootzak is, of dat zij een hele grote trut is?

Wat ga ik doen? Hoe ga ik daarmee om?

Hoe ga ik daadwerkelijk om met alle mensen om me heen. Ga ik ze accepteren omdat ze ook een mens zijn die geleefd mag worden? Of ga ik ze veroordelen? Ga ik ze veroordelen tot levenslang misschien wel en altijd maar gaan zeggen dat ze slecht zijn!

Dat is de keuze die we hebben.

Maar die keuze moet ergens op gebaseerd zijn dat betrouwbaar is.

Helaas voor de mens is het zo dat de mens uit zichzelf nooit die betrouwbaarheid kan vinden. De mens uit zichzelf die doet eigenlijk vaak maar het gene dat hem of haar het beste uitkomt op het moment.

En realiseert zich geen moment dat hij er helemaal de fout mee in kan gaan.

Dus we maken eigenlijk dagelijks grote fouten, zonder dat we dat zelf door hebben.

En als we het door krijgen, dan moeten we er dus mee rekening houden, dat we dat doen!

En dan moeten we het besef krijgen dat we fouten maken.

Keer op keer, elke keer weer opnieuw. En dat is het besef van de tweede sleutel!